کاربافی یکی از صنایع نساجی سنتی است که در شهر تاریخی میبد بافته می شود. پارچه های کارباف با دارهای ساده دووردی ساخته شده از چوب و نی بافته می شود که این دارها بر روی چاله ای به عمق 70 سانتی متر بر پا می شود و اغلب در صفه ، ایوان و یا اتاق نشیمن مستقر می کردند. بافنده این هنر دستی، برای بافت، پشت چاله می نشینند و با ابزار داخل آن کار می کند ، به همین دلیل به آن «کارچاله» نیز می گویند. پارچه کارباف با توجه به کاربرد آن ساده و تکرنگ و یا طرحدار است. طرح غالب آنها یا به صورت چهارخانههای ریز و درشت رنگی یا به صورت راه راه در جهت پودگذاری است. چهارخانهها اندازههای مختلفی دارند و در رنگهای متنوعی بافته میشوند. در میبد به این چهارخانهها «گُل» گفته میشود و چهارخانههای بزرگ را گلِ درشت و چهارخانههای ریز را گلِ ریز میگویند. از جمله طرحهای رایج، حاشیهگذاری است که به صورت نوار پهن رنگی یا در چهار طرف پارچه مثل دستمال و یا فقط در بالا و پایین بافته که اصطلاحاً به آن «سَر پهن» می گویندو مثل حوله بافته میشود. این دستباف سنتی به عنوان پارچه ی پوشاکی برای انواع چادر زنانه، چادر شب، روانداز، روتختی، پارچه های لباسی، بقچه، سفره، دستمال، حوله، پلاس و ... کاربرد دارد.